De eerste stappen en: kan Panama alleen met investering?
Het stond vast: we emigreren naar Panama! En nu?!
We wilden ons plan zo snel mogelijk uitvoeren – om de volgende redenen:
- de kinderen waren nog klein, en we dachten dat het voor hen dan gemakkelijker zou zijn dan wanneer we nog een paar jaar zouden wachten;
- ik wist niet goed hoe het zich verder zou ontwikkelen met de huizenmarkt en de immigratieregels.
En nu het plan eenmaal vaststond, mocht er niets meer tussenkomen – daarom begonnen we direct na onze terugkomst uit Panama met de uitvoering.
Over de immigratie hadden we ons natuurlijk al eerder geïnformeerd. Destijds kenden we drie mogelijkheden om een permanente verblijfsvergunning te krijgen:
- het pensionado-visum (dat voor ons uiteraard niet van toepassing was)
- het Friendly Nations-visum met een investering van 200.000 USD
- het Golden Visa met een investering van 300.000 USD
Daarnaast bestaat er nog de mogelijkheid van het Friendly Nations Visa zónder investering – helaas wisten wij dat toen nog niet.
(→ Stuur me gerust een korte e-mail als je meer wilt weten over deze optie; dan stuur ik je vrijblijvend alle informatie toe.)
De vraag of we het huis zouden verkopen, hadden we inmiddels al beantwoord:
we wilden verkopen.
Mijn man zei: “We gaan helemaal of niet.”
Ikzelf was misschien eerder het type “veiligheidsnet behouden”.
Maar ik dacht dat we het geld voor de immigratie (minstens 200.000 USD) zouden nodig hebben. Bovendien wilde ik zo snel mogelijk écht aankomen in Panama, een eigen huis hebben en onze spullen per container laten overkomen.
Ook zouden we in Panama niet direct inkomen hebben, en een kleine financiële buffer zou de start een stuk makkelijker maken.
En wie wist hoe het verder zou gaan in Europa – hogere rente, strengere regels… misschien zouden we het huis later niet eens meer kunnen verkopen?
Dus begonnen we spullen te verkopen om het huis beetje bij beetje leger te maken.
We verkochten ons bedrijf, plaatsten een advertentie voor het huis en begonnen ons te informeren over welke immigratiehulp goed en betrouwbaar was, hoe je een containerverhuizing organiseert, wat je wel of juist niet moet meenemen en ook over het kopen van een auto in Panama.
(Over al deze onderwerpen vertel ik meer in de volgende artikelen.)
Ik had niet verwacht dat het makkelijk zou zijn – maar het loslaten viel me toch zwaarder dan gedacht.
Mijn bedrijf, dat ik jarenlang met veel moeite vanaf nul had opgebouwd, in andere handen geven zonder te weten hoe we daarna ons inkomen zouden verdienen… dat was moeilijk.
Toch stond ik volledig achter de beslissing en bleef ik positief.
Ik had het één keer opgebouwd – dan zou ik het ook weer kunnen doen.
Het huis werd veel sneller verkocht dan verwacht – en dat vierden we, want daar hing alles van af: nu stond niets het emigreren nog in de weg!
Tegelijkertijd bezorgde het me ook slapeloze nachten.
Het was het huis van mijn grootouders, dat we nog niet zo lang geleden met veel liefde hadden verbouwd en gerenoveerd.
Een droomlocatie – aan de bosrand, vlak bij mijn familie.
Tot kort daarvoor was het nog ons plan geweest om daar voor altijd te blijven wonen…
Maar dingen veranderen. En nu stonden we daar:
een gezin dat eerst een langverwachte droomwoning had, een succesvol bedrijf, een goed doordachte toekomst en schijnbare zekerheid in Europa –
en plotseling niets meer.
Bijna dakloos, zonder werk – en met een enorme koffer vol onzekerheid.
Hopelijk was dit allemaal geen vergissing…
→ In mijn volgende artikel vertel ik hoe het verderging, en geef ik meer details over onze immigratie en de containerverhuizing.